Best wel spannend, 50 mensen uitleg geven, beelden vertonen, heel krap in tijd. Om 15.20 staat alles klaar en loopt de presentatie, de bus komt rond half vier, dus opgelucht adem halen en een kopje koffie bestellen.

Kwartiertje later arriveert de bus

De presentatieruimte stroomt vol, er worden hapjes en drankjes geserveerd, ik klets hier en daar wat, wijs mensen de weg naar de WC en af en toe beantwoord ik vragen over de beelden die over het scherm passeren: een tram door de Kaaipoort, een tramhalte op de Kaaie, de remise, de tramhuisjes, 19 tramsporen naast elkaar enz.. Zelf ben ik ook wel benieuwd, hoe was het op de Pyramide, wat vonden jullie van dat tramgebouwtje hier aan de grens vlakbij Heille? 

Even later krijg ik een microfoon in handen geduwd en begin mijn verhaal, mijn lezing. De tijd is kort maar goed gevuld, na het applaus snel opruimen en naar Tramcity toe.

De bus staat er al, mensen zwermen uit om foto's te maken. Een verhaal over de tramhuisjes is hier helemaal op zijn plek, daarna, in ganzenpas over de zandbak naar de remise. Rondje remise, eerst buitenom.

Als uiteindelijk de deuren opengaan, neem ik voor het laatst de mobiele microfoon in  handen. De aandacht, het enthousiasme is echt top, heerlijk. Waardering en respect voor de plaatselijke historie, het voelt als een warm bad. Hengelo, Amsterdam, Aardenburg, zomaar een paar willekeurige steden die na afloop terug in de bus stappen, met een goed gevoel, ervan overtuigd dat dit prachtige stukje Zeeuws Vlaanderen niet verloren zal gaan. Dat optimisme werkt aanstekelijk, zeker weten.

Goeie reis, bedankt, wel thuis, koester de herinneringen.

Eén passagier is niet terug in die bus gestapt, maar op zijn fiets. Een bus naar Aardenburg rijdt immers al lang niet meer.

noodpad

aardappel koel cellen in de remise van 1886

sfeertje

Wat een eer dat ik jullie gastheer mocht zijn.