Tweede excursie NVBS, korte impressie

Was weer heerlijk. Heb echt enorm lopen genieten. Er was wat meer tijd dan vorige week, dat was plus. Daardoor kwamen er ook wat meer persoonlijke reacties en tips. Zo kreeg ik het dringende advies de regenpijpen te vervangen, snel opnieuw te voegen en zeker al die plantjes van tussen de stenen verwijderen. Volgens mij zouden ze geholpen hebben ook!

Tramhuisjes weer prachtig in het zonnetje, daarna de kilte van de remise, het ouwe koelhuis.

Op fb heb ik dit berichtje gezet:

De deuren gaan wijd open, 51 mensen duiken het donkere koelhuis in, kil in m’n tram-t-shirt. Mijn slotverhaal verteld, nu is het lekker uitbollen, kijken en luisteren hoe deze heerlijke groep het ondergaat, ik heb genoten en geniet. Plots spits ik de oren, ik hoor een piepend geluid, kan het niet meteen thuisbrengen, komt van diep in de verre duisternis. “Vleermuizen” hoor ik vol ontzag en verbazing. Inderdaad, er fladdert iets heen en weer, precies zoals vleermuizen dat doen. “Kan niet”, denk ik, jaren geleden dat ik vleermuizen kon horen, en deze vleermuis is wel heel erg groot! “We mogen ze niet verstoren” klinkt het ergens. “Nu mag er niets meer”. Toch een lichte opwinding. In de verte valt wat zonlicht naar binnen en plots dringt het tot me door: das een zwaluw!! Mijn allereerste boerenzwaluw, 5 april, in de alleroudste tramremise van Zeeuws Vlaanderen. Opgelucht haalt het gezelschap adem, dit prachtige gebouw kan gewoon gered worden. Wel even wachten tot na de zomer, als de plannen èn de zwaluwen uitgebroed zijn.