Wemeldinge

Met de Beatrixweg, Irenestraat, Oranjeboomstraat, Amaliaplein en ook Emma en Wilhelmina ontbreken niet.

Met een ereboog die vandaag, vele weken na DE dag

niet afgebroken mag worden want er zit een vogeltje in te broeien.

Echt waar.

Wat zoek je in Wemeldinge? Toeval. Maar daarna, rond 14.00 uur op mijn stalen ros gestapt en karren maar.

Onweersbuien voorspeld, in de verte boven Goes hangen duidelijke donderkoppen.

Fietsen langs het water, dan houd je het water aan de rechtse kant, als fietser ontdek je dat. Maar gezien het weerbericht en de windrichting toch maar andersom gestart. Als ik niet voor de bui binnen ben, heb ik um toch liever met de wind vanachter.

Zo mooi

en zomaar ergens achter die dijk

en achter diezelfde dijk

gedichten moet tegenwoordig. Eéntje dan.

 verderop, in het volzomers bruidsbed van Hans

en het boomscherm wat de rijen sluit

Een paar kilometer verder, net terug op de dijk, ter hoogte van Kattendijke verandert een gigantische onweersbui me in een klein, bang en nat mannetje. Klein voel je je als je hardfietsend ingehaald wordt. Niet door de regen, mijn olie jeck en broek houden dat prima tegen, maar donder en bliksem jaagt me de dijk af. Donder en bliksem? Als de bui wegtrekt, wordt het niet stil. Het lijkt op zwaar geschut. Het duurt even voordat het tot me doordringt dat ik een spervuur aan hagelkanonnen hoor. Natuurlijk, ik heb er zien staan, vage dingen in die boomgaarden, hagelkanonnen. Poeh. Wat een herrie, gelukkig van korte duur.

Natte voeten. Maar 't is niet echt koud. De Schelde boeit. De dijk groeit en ik ga op zoek naar droge sokken en de overkant.