De remise dicht, een stukje historie van Draaibrug definitief beëindigd. Een geschikt moment om eens terug te duiken in de tijd, naar die ouwe tram. Wat is daar nog van over? Tramhuisjes natuurlijk. Heel toevallig dat ze juist nu vrijwel allemaal leeg staan. En jammer. Leegstand is immers achteruitgang. Aan één van de tramhuisjes nog zichtbare restanten van een halte. Niet bepaald een architectonisch hoogstandje, maar wel een teken des toendertijds. Net als de oude remises natuurlijk, de vroegere ‘garage’, daar werd er gesleuteld en gebouwd. Nu voor een deel in gebruik als koelhuizen en opslagplaats. Mooie gebouwen? Nee, persoonlijk vind ik van niet. Wel opvallende gebouwen door die typische dakconstructie: het vroegere fabrieksdak.

Inmiddels ben ik zelf oud genoeg om me af te vragen: hoe was het vroeger? Ik herinner me er helemaal niets van. Alleen de wei- en waspalen op tof. Wat heb ik ze vervloekt als ik ze weer eens verven ‘mocht’. Aluminium grijs voor de was palen en fel rood voor de wei palen. Onderaan wat roestwratten en aan de noordkant altijd groene aanslag herinner ik me. Met een driehoekskrauwer werkte dat niet lekker, want rails is niet recht maar hol en van boven niet vlak maar bol. Rotdingen. Dat het rails was wist ik trouwens in het begin niet eens, die frank viel pas later. Rails hoort ook niet rechtop te staan en al helemaal niet geverfd te worden!!

Een tijd terug stond er een stukje in de krant over een paar oude wagons. Geen idee of dat trein of tramwagons waren, maar er werd best veel moeite gedaan om die totaal vervallen wrakken op te laden met de bedoeling ze ergens te restaureren. Ouwe troep? Ja. Nee.

Toevalligheden wekten mijn interesse op. Door mensen van buiten Draaibrug. Een Terneuzens echtpaar wat door Draaibrug fietste en er een reportage van maakte, met foto’s van…. de tram. Een Canadees (oud Draaiburger) die vervolgens die foto’s zag staan op mijn website. Of ik meer materiaal had van die tijd. Nee. Niks. Op zoek.

 

Vrij vlot kwam ik in Hoorn terecht. Hoorn – Medenblik. Stoomtram museum. Vorig jaar hebben ze daar rijtuig 24 gerestaureerd. Een juweeltje is dat geworden, prachtig glanzend hout, erbovenop een trots naambord: Stoomtram Breskens Maldeghem. Zo mooi. Eigenlijk zou die hier moeten staan, op Draaibrug, als bushokje. Ah nee, dat kan niet, is te hoog van instap.

 

Materiaal over de tram? Over de remise. Jawel, er is wel wat te vinden. Twee dikke plakboeken vol materiaal. Zo mooi, ontzettend mooi. Barstensvol foto’s en ander materiaal, en bij elke afbeelding horen verhalen. Eigenlijk is de eigenaar al een  geweldig verhaal, een unicum: geboren te Draaibrug, in een tram, in het Koninginnerijtuig. Als je die foto’s ziet, zijn woorden overbodig.

 

Ze komen hier te staan. En meer materiaal van toen. Beslist niet als een geschiedkundig document, gewoon even terug in de tijd. Met dank, met heel veel dank aan Jacky Focke, hij verzamelde en hij stelt het zomaar beschikbaar: “Neem maar mee, als ik het maar terug krijg”. 

Met dank aan een aantal andere deskundigen. Mensen met wie ik een goed gesprek had, die me spulletjes lieten zien en lieten gebruiken. Mooie mensen, mooie spulletjes. Allemaal heel erg bedankt.

 

En de komende tijd wil ik proberen er een reportage van te maken, hier te bekijken.

Ga af en toe eens kijken. Stuur eens een reactie. En heb je zelf een goed verhaal of ander materiaal dat er bij past, aarzel niet om even contact op te nemen.

 foto: Wouter Adriaanse

met dank aan Museumstoomtram Hoorn-Medenblik

Theo Buijsse

 

terug.....