Draaibrug, 1 oktober 2018

Aan Sluise ambtenaren, raadsleden, burgemeester en wethouders.

“De ongeduldige meneer Buijsse” stopt er mee. Einde Draaibruggeraat. Met dank.

De reactie van wethouder Ploegaert op vragen van raadsleden naar aanleiding van mijn NIETSzeggende brief tijdens de commissievergadering suste de hele raad meteen in slaap. Nee, ik was daar niet bij, heb het later beluisterd. Maar precies hetzelfde truucje paste wethouder van de Vijver eerder dit jaar toe, met succes. Na zo’n antwoord leunen raadsleden weer tevreden achterover in het pluche, zo besteden ze aandacht zonder te hoeven antwoorden, immers: de wethouder is er mee bezig.

Dat waren druppels.

De echte reden?

Draaibruggenaren. Het lukt me niet meer om hen te overtuigen dat Draaibrugse micro-democratie echt werkt. Ze geloven niet meer in U. En terecht. Na al die jaren geef ik ze gelijk: het werkt echt niet meer.

Ok, Draaibruggeraat en die ongeduldige meneer Buijsse zijn één en dezelfde. Maar het werkte wel, we kunnen nog altijd terugkijken op grote succesvolle projecten die we aanpakten. Zo word ik iedere keer als ik lees over de bushalte in IJzendijke herinnerd aan onze bushalte. En glimlachend realiseer ik me: ons is het wel gelukt, onze bushalte ligt terug waar hij hoort te liggen.

In slaap gesust, de hele raad, ik hoorde het, ik zag het, maar had die politiek niet door.

De belofte dat die ene ambtenaar, vertegenwoordiger van al die ambtenaren die Draaibrugse zaken bezig zijn, ons op de hoogte zou houden. Ik GELOOFDE daar echt in, bazuinde dat rond op Draaibrug, hallo Draaibrug, het komt echt goed, even wachten, ze zijn er mee bezig.

Maanden verstreken. Nog meer maanden.

In die maanden was er een kernbezoek gemeentebestuur aan Aardenburg. De kern waar Draaibrug onder valt, de stadsraad die ook onze belangen behartigt. Draaibrug was kort daarvoor veelvuldig in het nieuws geweest, radio, tv, honderden mensen kwamen ter plekke een kijkje nemen. Kan niet anders of Draaibrug komt tijdens dat kernbezoek ook ter sprake.

NIETS.

En als ik er een vraag over stel, word ik door een vrolijke burgemeester heel adrem de mond gesnoerd: “brengen we toch eens een kernbezoek aan Draaibrug”.

Jawel, ik was toch weer tevree, ik GELOOFDE haar, wachtte geduldig, weken, maanden. Maar inmiddels is het najaar, er zijn geen verwarmde vergaderruimtes op Draaibrug, dus wordt het geduldig wachten tot de volgende zomer ……..

Nee hoor, bekijk het maar, de Draaibruggeraat houdt op te bestaan.

De weegbrug en die bordjes, dat zijn zaken die al lang geregeld hadden kunnen worden. En bovenal: die ambtenaar had ons gewoon op de hoogte moeten houden.

Tot slot nog even Uw aandacht voor twee losliggende tegels. Als verhaal een juweeltje. Een toegift vanuit de praktijk:

“Theo, die twee losliggende tegels zijn levensgevaarlijk”. “Ehhhh,  ja, je hebt gelijk, nou ja, ik weet waar ze liggen, ik ontwijk ze, maar ’t is link, ik ga het doorgeven”. En okay, eigenlijk denk ik ‘laat de gemeente nou eerst maar die verwijsbordjes en weegbrug regelen’ , maar ik geef door.

En wacht. Twee wippende tegels op een wortelstronk, zo gepiept.

Wacht nog wat weken.

Bel eens.

Oh ja, vakantie, tuurlijk okay, ik wacht het af.

En bel weken later nog eens: ‘de droogte, overal losliggende tegels, ze zijn er druk mee bezig’. Okay, begrijp ik. Mag ik het zelf even doen ? Maar nee, lijkt me niet verstandig.

Ondertussen hoor ik van een mededraaiburger dat hij over die tegels ook al een paar keer contact gehad heeft met de gemeentewerkplaats.

Uiteindelijk krijg ik bezoek: “Over die tegels, probleem verholpen, maar eigenlijk willen we dat hele stukje vernieuwen, ligt er beroerd bij.” “Dat klopt, doe je dan dat andere stuk ook, ligt er net zo beroerd bij ?”

Okay, eigenlijk denk ik: DOE  NOU EERST DE WEEGBRUG EVEN. Maar dat zeg ik niet, ik respecteer de betrokkenheid van die ambtenaar, en dat hele fietspad ligt er absoluut beroerd bij.

En ja hoor, paar weekjes later: groot materiaal, vele oranje mannetjes, enkele dagen en ’t is gepiept. Ook aan de andere kant van Draaibrug een vernieuwd fietspad, prima, mooi.

Nu het tussenliggende stuk nog.

Maar nee,  hallo!!!!! eerst en vooral: ONZE WEEGBRUG. Gewoon zoals beloofd. Dat mogen dezelfde oranje mannetjes zijn, hetzelfde materiaal, hetzelfde zand, beetje andere tegels, gewoon zoals beloofd aan Draaibrug.

En als U dat nou deze maand even regelt, dan is dat ene probleem net binnen het jaar opgelost. Doe er wat bordjes bij. (Draaibrug nr.50 bordjes, ze zijn al heeel lang besteld, inmiddels al 134 dagen lang!!!!!  (ze zijn er meer bezig) dus alweer is meneer Buijsse ongelofelijk geduldig).

Blijven er wel een paar projecten over. Dat die wat langer duren, dat snappen we. Maar houd ons op de hoogte van vorderingen, zoals beloofd. Welke reacties kwamen er op de brieven verstuurd aan de verloederende panden? Wat zei de eigenaar weeghuisje? Wat heeft de aannemer berekend? Hoe verloopt het overleg met de eigenaren oude tramremise.

Verdorie, zit ik toch weer met die pet van de Draaibruggeraat op. De kleinste, goedkoopste en succesvolste kleine kernraad van Nederland bestaat niet meer. Ik moet op zoek naar een andere hobby.

Voorlopig blijf ik nog wel aanspreekpunt voor Draaibrug. Dus al Uw reacties zijn nog altijd van harte welkom en zullen vlot beantwoord worden.

met vriendelijke groet

Theo Buijsse