Nooit meer tramhuisjes.

Zeeuws Vlaams Advertentieblad 19-10-2022,

eindelijk

Eén raadslid wees me er op. Van de zeventien.

Mijn eerste reactie was dat ik echt niet wist of ik van dat bericht nou blij of verdrietig werd. Wordt. Zou / zal worden.

Nu, 3 dagen later, weet ik dat wel: verdrietig.

Wel blij dat ik er nu ‘vanaf’ ben. Ze bekijken het verder maar, ik kijk niet meer mee, want er is teveel, veel te veel onnodig kapot gemaakt.

Dit werd de laatste klus van de Draaibruggeraat, de enige dorpsraad in de streek die alle problemen oploste, geen geld kostte en op iedere bijeenkomst die georganiseerd werd keer op keer 40 à 50% van de inwoners wist te mobiliseren.

Die Draaibruggeraat ging naar de klo…… knoppen. Onnodig.

Het gigantische vertrouwen van Draaiburgers in onze burgemeester, onze wethouders, onze gemeenteraadsleden, ging naar de kloo…. knoppen. Onnodig.

Mijn geloof in burgerinitiatieven en burgerparticipatie, geloven dat je als burger serieus genomen wordt, ook dat geloof ging ook naar de klooo…….. knoppen. Onnodig.

Afgelopen 5 jaar heel vaak op verschillende manieren mijn gemeentebestuur benaderd. Het tot vervelens toe door laten etteren, steeds weer proberen druk te zetten, vaak spontaan gesteund door krant, radio, tv, tientallen keren inspreken, iedereen begreep het maar er gebeurde niets. En je (we) hoorde(n) niets. Helemaal niets, zelfs de speciale contactpersoon die werd aangesteld om de communicatie op te krikken …… ze zweeg na een goed gesprek en twee mailtjes.

Communicatie, het gebleken onverbeterlijke zwakke punt van dit gemeentebestuur. En van het vorige. Ook nu weer is er niet gecommuniceerd, niets, maandenlang geleden al stelde ik op verschillende manieren de simpele vraag: “hoe ver staat het met de aanvraag omgevingsvergunning tramhuisjes?”

Niets gehoord.

Over en uit.

Natuurlijk blijf ik altijd openstaan voor alle burgers. Natuurlijk blijf ik communiceren, vrolijker dan voorheen, via de website, facebook, zo af en toe eens Rondje West ? , en wie weet, komt de krant of omroep Zeeland spontaan nog eens langs, gewoon voor leuke goednieuwsdingen. En ooit, over nog eens vele vele andere  jaren, vallen die prachtige tramhuisjes daar ook onder, fris en fruitig.

alles kapot

onnodig kapot

alleen samen

dat was de onuitputtelijke inspiratiebron, dankjulliewel