tb  eigen kweek       

Geef toe, het zijn toch schatjes!

Lang geleden, toen ze nog redelijk veel voorkwamen, in een tijd met steeds snellere en beter maaiende maaimachines. Dan werd zo'n broeden patrijzenvrouwtje gewoon doormidden gemaaid. Vond je eitjes zo groot als soepballetjes, ijskoud soms. Balen.

Zijdehoenders zijn fantastische broedsters en meestal heel rustig. Die ijskoude eitjes eronder geschoven en broeden maar. Een week later al vijf kuikens. Zo mooi, zo klein, zo fragile en ontzettend schuw. Zodra je er maar even naar keek, sprintten ze alle kanten. Verhuizen naar een leeg caviahok. Bleken ze gewoon door het gaas heen te kunnen! Oplosbaar probleem, maar het bleef link als het deurtje openging. Een tot cavia-hok verbouwde dekenkist was veiliger, die deed je langs boven open. Kuikenvoer met insecten, ze aten piepkleine hoeveelheden en ze groeiden en bleven schuw. Al vrij gauw sprongen ze uit de kist, dus weer knutselen.

Maar was was dat gaaf om te doen! En wat waren ze prachtig om van zo dichtbij te mogen zien.

Kortwieken en met pleegmoeder in een ren op het gazon. Waarom ik geen foto's heb ? Die beesten lieten zich niet fotograferen, bovendien was dat nog de tijd van fotorolletjes, weet je nog.

Ze groeiden snel, liepen snel, bleven ril maar geleidelijk aan minder paniekerig. En dus mochten ze het kippenhok in, met vrije uitloop naar de kippenren. Eerst nauwkeurig alle mogelijke vluchtgaten gedicht, gaas van 2 meter hoog, moet voldoende zijn. Probleem: hoe krijg je ze buiten ? Pleegmoederkip loopt enthousiast naar buiten en roept ze als een dolle kloekend in het kips. Maar het kleine spul bleef nog dagenlang binnen. Een handje helpen ? Ze zijn al zo schuw, als ik ze oppak of -jaag weet ik zeker dat ze het met z'n allen op hun heupen krijgen. Beetje uithongeren, lokken, versperringen, uiteindelijk waren ze buiten. Was heel rustig verlopen, maar eenmaal buiten .......zoefffff......... paniekerig tegen de draad op, stomme vogels. Even later waren ze onzichtbaar in lang gras, onder struiken, alles wat dekking bood.

Maar het kwam goed, ze groeiden op tot 4 prachtige patrijzen. Schuw maar zo mooi. En af en toe hoorde je ze 'praten' en stoer staan met dat bruine hoefijzer stoer in beeld. Het voorjaar, jawel, een kraaiend haantje in mijn tuin, maar alleen als hij zich onbespied wist. Mens dat was genieten. Een koppeltje patrijzen in mijn achtertuin ......... onvergetelijk.