Vooraf: de foto's hieronder zijn gemaakt door Jan Schouten, geweldige vriend uit Voorschoten. Vind je het leuk om meer prachtige foto's van vogels te zien, kijk dan zeker eens op deze website.

Wordt het er echt anders?

Weetik niet, natuurlijk niet. Maar ik hoop, ik verwacht, ik heb natuurlijk wel een aantal sterke favorieten. Zoals.

Patrijs, tuurlijk de patrijs. Ooit had ik er zelf. Eitjes uit een nestje waarvan het vrouwtje vermorzeld was. Uitgebroed onder een zijde hoender, jonge wat was dat spannend om te doen. Eendagspatrijzenkuikentjes dat is me toch klein en schuw. Maar ze werden groot en een jaar later liep er een koppeltje kraaiend door mijn kippenren. Schuw, absoluut, niet tam te krijgen maar zo ongelofelijk mooi. Geen idee waarom ik er nooit een foto van maakte, kon ik niet dichtbij genoeg komen?

Dramatisch einde, eerst werd het vrouwtje opgevreten door een kat. Dagenlang stond het mannetje te roepen tot ook hij gegrepen werd. Dat was ver in een vorige eeuw.

En nu, nu mis ik ze. Zelden nog hoor ik die prachtige roep door de polder rollen. Als ik patrijzen zijn het er nooit veel, een koppeltje, heel soms een paar jongen erbij. Maar toch hoor ik van anderen dat het beter gaat.

Leeuwerik, het jubelende onzichtbare stipje in je nekkrampzone. Die zitten er nu al en proberen elkaar de polder uit te zingen. Voor eur natuurlijk.

Zomertortel, jawel, ben gek op een tortelduif. Schuw, onopvallend, snel, bijna uitgestorven. Ze elke zomer op zoeken op die paar plekjes waar ze dat zacht meeslepend amoureuze gekoer laten klinken, vaak hoor je er ook de koekoek en zie je de gierzwaluwen scheren, drie heerlijke zomervogels. Andere duiven zullen de boventoon voeren, maar als ik er ooit zomertortels zie, dan koer ik van geluk en trakteer ik al mijn sponsoren.

Turkse tortel, houtduif, holenduif, absoluut niet mijn favoriete vogels, maar ze zullen er zeker te zien zijn. En jawel, daar is natuurlijk Tinus Tortel, die holenduif mag ik dan weer wel heel erg graag. Het verhaal van 'mijn' Tinus vind je elders op mijn site.

Kwikstaarten, nog zo'n vogel die altijd vrolijkheid en levenslust uitstraalt, houd ik van, grijs of kanariegeel, juweeltjes.

Kievit. Was er de afgelopen maanden nadrukkelijk aanwezig, de akkerkievit, nooit in groepen, zomaar als enkele vlekjes verspreid over akkers van wel 10 ha of groter. Hij buitelde vrolijk rond, terwijl zij op een bestront keihard stukgrasland met droogtescheuren zit te broeden? Zij komen niet af op wat ik hier zaaien ga, hoe groot en laag begroeid moet een strook braak zijn, geen flauw idee.

Torenvalk en kerkuil worden vast vaste bezoekers. Waar heb ik die foto's van kerkuil- en torenvalkkasten uit de tijd dat ik moeiteloos in bomen en schuurnokken kroop.