23 juli

nog altijd warming, 11.30 uur, loop ik naar het uitbundig bloeiende middenstuk. Het grasland ligt daarvoor, derde jaar nu, twee keer schapen er op, vorig voorjaar 30, dit voorjaar 300. Verder niet veel aan gedaan. Dit jaar komt er hier een daar eens iets anders dan engels raai gras tevoorschijn. Een distel van 50 cm hoog valt op tussen het gras. Van veraf zie ik dat er iets omheen fladdert. Iets koninginnepageachtigs. Hoe vaak heb ik al geprobeerd om die eens goed voor de camera te krijgen, lukte nooit. Toch slenter ik er naar toe, zet camera aan, start video-opname, ondertussen fladdert het verder, landt op zo'n bloem, blijft zitten, blijft zolang zitten dat ik overschakel van video naar foto, blijft nog zitten als ik dichterbij ga, en nog eens, hmmm, wat een plaatje.

En er gebeurde meer die ochtend: door die koninginnenpage kon mijn dag kon eigenlijk niet meer stuk.
Wat later zie ik een torenvalkje hangen, tamelijk dichtbij, dus even in de kijker en verder met mijn rondje. Dan hoor ik gekrijs, de biddende torenvalk is een vluchtende torenvalk geworden, achtervolgd door een klein valkachtig vogeltje. Dat duurt best wel even, en dus weer tijd om de kijker te richten en scherp te stellen. Moeilijk bijhouden, ze zijn snel en veranderen voortdurend van richting. Wie is die achtervolger, kan ik details zien? Ze bleven lang vlak in de buurt, gaaf.  Toen werd de 'vluchtcirkel' wat groter gemaakt, de watergang werd gepasseerd en zo arriveerden ze boven de dichtstbijzijnde patattenlandrand. Een tweede torenvalk kwam daar uit het niets tevoorschijn, en even later een derde!!  Bemoeiden ze zich met de 2 hoofdrolspelers, een soort tegenaanval, ze bleven duidelijk in de buurt, maar door al die drukte in het luchtruim kon ik het echt niet meer volgen wie wie was en wat deed. Het slot was echter verrassend en heel erg duidelijk: één torenvalk achtervolgde dat kleine valkachtige vogeltje, richting Draaibrug. Toen ik die 2 uit het oog verloor, waren de andere twee torenvalken nergens meer te zien. Wat een dag!!

De akker met de woekerende kaardenbollen is inmiddels geklepeld. Vanuit het midden uiteraard. Alles kurkdroog, luzerne loopt vlot weer uit en wordt geconsumeerd door onder andere haas (veel jonge) en fazant (die jonge niet meer gezien). In het 2 jarig perceel is het telkens als ik er doorheen banjer, feest. Het fladdert, het zoemt, fluit, vogeltjes die verstoppertje spelen, allerlei insecten waarvan ik sommigen weet te fotograferen om vervolgens te ontdekken dat ze héél bijzondere namen hebben.

Al een tijdje twee blauwe reigers, op de akker, niet in de sloot. En een grauwe vliegenvanger liet zich duidelijk zien.