De brief zoals 10 maart verstuurd naar gemeente Sluis en provincie Zeeland. (Burgers serieus nemen? Eh ja, ik voel me wel genomen. Grap of realiteit : ) ??
Die ene natuurakker, de Beuteroek, zo makkelijk kan het zijn, jullie hebben het kunnen lezen, kunnen zien en horen.
Het smaakte naar meer, verspreid door de polders zo hier en daar nog een natuurakker. Samen. Dat is moeilijker dan alleen, maar ook leuker, veel leuker. Enthousiaste burgers die zonder aandringen spontaan jarenlang wilden sponsorren voor 100 euro, of veelvoud daarvan, man dat was zo mooi. Dat enthousiasme stimuleerde me, samen, burgers, boeren en overheden. Samen de natuur oppimpen zonder gedoe, een natuurakkerweb dat oneindig groeien kan.
Helaas.
Gaat niet lukken.
Overheden zijn zo ongelofelijk traag, dat duurt maanden, je hoort niets, moet er zelf achteraan en ontdekt dat je brieven gewoon ergens anders naar toe geschoven zijn, zowel bij de gemeente als bij de provincie. Er is, voor zover ik weet, nog helemaal niets over gezegd, niets besproken, geen ja, geen nee, want daar gaat het eigenlijk om: gaan jullie akkoord met die 8000 euro per jaar voor 20 hectare extra natuurakkers? Vijf jaar lang. Ja of nee. Moet dat echt zo lang duren ?
Ondertussen kan ik niet verder met het web, geen boeren enthousiasmeren, niet op zoek naar nog een flink aantal burgers als mede-geldschieters. Het staat helemaal stil want ik heb boer noch burger iets concreets te bieden.
Het enthousiasme?
Dat verdwijnt net zo snel als dat het gekomen is. Dat spontane allereerste enthousiasme, dat is voorgoed verdwenen, die allereerste spontaniteit die kun je niet reanimeren, niet met de krant, niet via Omroep Zeeland, niet met nog maar eens een mailtje, niet via Rondje West of het Advertentieblad. Doodzonde dat een prima eenvoudig plannetje vastloopt in die eeuwigdurende stroperigheid van overheden.
Het verzoek om een stimuleringsbijdrage annuleer ik met dit schrijven. Het inspreken ook. Pijnlijk.
Maar die spontane burgers teleurstellen, dat snijdt echt diep. Doodzonde.
Natuurakker de Beuteroek staat daar buiten. Daar is het enthousiasme nog altijd zo puur als het zijn moet, ver weg van die vermaledijde stroperigheid. Alleen die volkomen onterechte waterschapsbelasting blijft een dingetje, maar meteen ook een heerlijk onderwerp tijdens rondleidingen.
Nu effe niet, niet storen, lentekriebels .
De Beuteroekvolgers krijgen de resultaten in hun mailbox. Maandelijks wordt de website bijgewerkt. Het bruist het popelt het staat er in de startblokken, het is al gestart, er wordt voorbereid, grenzen vast gelegd, uitbundig hof gemaakt, uitgelopen, gebloeid, gestoeid dat het een lieve lust is. Daar worden vragen wel vlot beantwoord, gewoon ja of nee.
met vriendelijke groet
Theo Buijsse, Draaibrug