hieronder een voorbeeld van een nieuwsbrief zoals die onregelmatig eens wordt rondgestuurd. Wil je deze 'beuterbriefjes' ook graag in je mailbox, laat het even horen

15 maart 2024, beetje windje, niet al te koud, de klei nog vochtig, zon en wind doen het droger lijken. Heldere lucht, zoals altijd gevuld met leeuweriken. Ze stijgen en landen eigenlijk overal, behalve in het zesde deel waar al jarenlang niets gedaan is. Na het zaaien is daar niet gemaaid, niet begraasd, niets.

Opvallend veel graspiepers die heel uitbundig rondfladderen, niet alleen om snel weg te duiken of vliegen, maar ook duidelijk bezig met elkaar. Vechtend of baltsend, of allebei? Lentekriebels. Snelle achtervolgingen afgewisseld met (schijn) gevechten  waarbij ze elkaar in de lucht, ter plekke fladderend, om elkaar heen fladderend een paar metertjes omhoog fladderen, dan weer omlaag, nog steeds op dezelfde plaats, dan weer snel samen wegvliegend, elkaar achtervolgend en soms ook achtervolgend door nog één of twee andere piepers. Gaaf.

Ook gaaf zijn de kleine spinnetjes, hardloopspinnetjes noem ik ze, ook superactief vandaag. En met velen, superveel, meer nog. Er moeten er duizenden zitten, 10 duizenden, meer, bij elke stap zie ik er zeker 10 wegrennen, gemiddeld doe ik er hoeveel stappen?  En welk deel van die 7,5 hectare heb ik dan onder mijn voeten gehad?

Nou ja, honderd duizend, hoeveel is dat eigenlijk. Echt veel

Of 85 honderd duizend ?? En wat eten zoveel spinnetjes eigenlijk? En door wie worden ze gegeten?

Het valt allemaal in het niet met een andere waarneming diezelfde 15^e maart 2024, twee exemplaren slechts, 30 meter bij me vandaan opstijgend, maakten me euforisch, hoop al jaren ze dat ze er in het voorjaar eens te zien en te horen zullen zijn. En die 15^e maart, werd mijn grootste wens vervuld. Ok oké, niet te vroeg victorie kraaien, zijn ze er over drie maanden nog steeds?

Een paar dagen later ging ik ’s avonds op pad. Op facebook schreef ik er dit over:

Politieke smeerlapperij, walgelijk!!

Maar gelukkig gebeuren er in onze gemeente ook nog dingen waar je geen gemeentebestuur voor nodig hebt. Gisteravond, windstil, tussen 19.00 en 20.00 fiets ik een rondje Isabellapolder, langs dijken en uitwateringskanaal, op zoek naar steenuiltjes en patrijzen. Heerlijke avond. Zon zakt weg, in het donker hoor je meer. Het "hoe hoe" geroep van ransuil, de schaduw van een buizerd die bosduiven opjaagt. Heerlijk. Als ik terug naar huis fiets langs de dijk vliegen vleermuizen heen en weer. De enige tegenligger van de avond is bekend, we keren allebei om en luisteren samen. Verrek, in de verte een patrijs hoorbaar. We kletsen, ik vertel over mijn ransuil, hij over nog een patrijs, iets verderop in de bocht. En hey, in de Beuteroek huist een koppel, vorige week gezien, hoopvol! Een halve maan komt hoog in de lucht vanachter de wolken. Wat een heerlijk avondje!! En ja, in de bocht hoor ik die patrijs, uitbundig luidruchtig overduidelijk roepend om een lief te lokken. Dat maakt me blij........

De variatie neemt toe. Een overzichtsfoto hieronder en, voor wie het interesseert, uitleg eronder.

Blauw, het “oude” land, het deel dat vier jaar geleden werd ingezaaid met een combinatie van insectenmengsel en vogelmengsel. Af en toe gemaaid om woekeraars in te tomen. Dit jaar werd de westelijke helft voor de tweede keer in het vroege voorjaar begraasd door schaapskudde. Begrensd/omringd door gras- en braakstroken.

Paars, braak, net als nog enkele smalle lange stroken. Variatie volop maar groeit snel helemaal dicht. Veel werk om het open te houden en telkens het risico dat je nesten uitrijdt of op andere manieren schade berokkend. Maar goed, grazende schapen trappelen ook in een leeuweriksnest. Ik vast ook.

Rood. Dit deel, het “nieuwe” land, 3 jaar geleden ingezaaid met grotendeels zelfde mengsel als het ‘oude land’. Meteen vanaf het begin groeide en bloeide het anders. Ook hier de westelijke helft voorjaarlijks begraasd. De oostelijke helft is het ingezaaide deel waar sinds inzaaien niets meer aan gedaan is. Altijd ruig, altijd beschut, altijd voedsel, maar soms ondoordringbaar, zeker voor een dier zoals wij.

Geel. Grasland. In feite al 8 jaar oud, waarvan de laatste vier jaar onbemest en onbespoten. Engels raaigras is (was) echt saai. Nu pas komt er wat variatie, kruidenrijker. Ieder voorjaar kort gezet door de schaapskudde. Ieder voorjaar bezocht voor 10 á 20 kieviten, maar die broedden toch duidelijk liever op de kale akkers van de buren, waar eieren en jongen vervolgens worden vernietigd  door mestslangen, zaaimachines en dergelijke. Maar ooit worden ze echt slimmer. Die 2.5 hectare gras omzetten in kaal voorjaarsland?  Dat moet dan wel ieder voorjaar opnieuw kaal gemaakt zijn/worden. Elk najaar opnieuw ploegen? Nee, te duur. Maar mocht het oude of het nieuwe land eens opnieuw ingezaaid worden, dan is een jaartje wachten in kale staat zeker een optie.

Ondertussen is dit verhaal alweer meer dan lang genoeg.

Hartelijke groet

Theo B.