oké, 2023, here we go

(tussendoortje: 21 feb. twee zingende leeuweriken boven het grasland, wat een feest!)

verdergaan met datgene waarmee 2022 werd afgesloten: Presentatie 3 jaar Natuurakker de Beuteroek, op 6 feb. 2023.

Het maken, dat is keuzes, selecteren, en vooral een goed verhaal bedenken.

Goed?

Na maandag 6 feb. weet ik het.

De timing, de planning, de pr, das lastig.

Beetje facebook, levert niet echt veel op.

Mailtje naar bovengemiddeld geïnteresseerden, ja.

Maar mijn streefgetal is 30, leek er lang niet op dat ik dat ooit zou halen.

Niet getreurd, Rondje West, 15.000 adressen, als dat uit is, dan gaat het storm lopen.

Storm? Niet één aanmelding.

Ligt het aan mij, het verhaal, de titel, de foto. Veel mensen die het niet eens gezien hebben, maar dan nog, 15.000.

Nog maar een mailtje, naar Draaibrug e.o.

Het druppelt, ook uit onverwachte hoek. Een dag voor de uiterste aanmelddatum heb ik er precies 30. Bekenden, maar ook 1/3 totaal onbekenden.

Vandaag heb ik er hard gewerkt: palen verzet. Torenvalk en buizerd maken er uitbundig gebruik van.

En opvallend: veel mollenactiviteit. Heb ik eindelijk wormen ?

Zwermen de hele winter nauwelijks gezien. Maar wel verspreid en meestal goed verborgen 'klein spul', flitswaarnemingen met piepjes die ik niet herken. Maar het leeft er, woont er, vind er voedsel, beschutting, maakt me blij, voor hen doe ik het.

6 februari, presentatie, 30 mensen, over deel voor de pauze ben ik tevree, het verhaal liep zoals uitgedacht. Na de pauze liep het voor mijn gevoel minder, en als je jezelf hoort praten zorgt dat voor spanning, alsof je elke zin nog moet bedenken terwijl je de voorgaande zin uitspreekt. Zoiets, snap je : )   Maar goed, het applaus was warm, de reacties positief en, héél opvallend, het publiek was doodstil. Na de pauze moest ik geeneens om aandacht vragen.

En absoluut, het was fantastisch om te doen, mijn verhaal, hèt verhaal, van mijn natuurakker. En over een maand mag ik het nog een keer doen, voor een totaal ander gezelschap, ben weer heel benieuwd, wordt weer spannend. Van mijn Scheldpresentaties weet ik dat die spanning na een keer of drie begint af te nemen, na een keer of vijf is het nog minder, maar blijft spannend, ook na 20 x.

In de Beuteroek groeit het koolzaad als kool. Het derde jaar, dus niet het tweede jaar, das raar. Wat gebeurt er als ik het laat bloeien, uitzaaien ?  Wie profiteert en wordt het een woekerplant of niet.

Regelmatig dode dieren, nu alles steeds kaler wordt, steeds opvallender, makkelijker te fotograferen dan levende. Deze bijvoorbeeld:

Cést la vie, dood stemt treurig en geeft tegelijkertijd een prachtig beeld van een vogel die ik alleen ken van ver weg en het heldere geluid. Eindpunt Beuteroek staat wel garant voor hergebruik.

Wat ik er begin februari nog meer tegenkwam, braakballen zomaar in het gras, en torenvalk-braakballen rond een paal, let ook op de wittigheid.

De troenke (knotboom), twijfel, omhakken (want uitkijkpost kraaien, eksters) en onderhoud is duur. Of laten staan ? Als spontane hulp zich aanmeldt, is de keuze niet moeilijk.