Aardenburg

wil zo graag geassocieerd worden met cultuur

en

hoewel ik me steeds minder Aardenburger voel,

ik woon immers niet meer in die gemeente,

heb ik daar helemaal niets op tegen

zolang 'ze' maar een beetje financieel normaal doen.

Over mijn smaak valt uiteraard niet te twisten. Dank zij die smaak kan ik me enorm verbazen over wat men - sen onder kunst verstaan. Vaak kijk ik ernaar en loop door.

Soms blijf ik even stil staan.

Dat kan zijn omdat ik het mooi vind, of toch minstens bijzonder.

Cultuurweek, tussen hemel en aarde.

Een zwoele juli zondag.

De zilversmeden.

De fotografe.

Galerichel.

Muziek in huis. Ik slenter er doorheen. Een oranje man met zilveren hoed en baard nodigt me uit te luisteren. Ik slenter.

Ik kijk naar wat ik mooi vind en wat ik niet mooi vind.  

En ik luister

Accordéon Melancolique, lees ik later op de site. Vind ik niet.

Door het hoge huis terug de straat op.

Naar het gemeentehuis. Wat heerlijk om daar weer in te kunnen.

Wat heerlijk om mensen met een passie te zien.

Passie maakt mooi.

........