December 2010

Over het hek klimmen, want de officiële entree aan de kant van Draaibrug is echt niet te doen.

Meteen heerlijk wegzakken in de sneeuw en sporen trekken, samen met die sneeuwhaas

 

Het stuwbrugje over, heerlijk smal en dan linksaf de dijk op

      

Die heerlijke ruimte, het ongerepte alleen zijn, sporen, veel sporen.

Pas na lange tijd een menselijk spoor, aan de overkant, een plek waar je dat op dat moment onder die omstandigheden niet verwacht.

Kruispunt van sporen, niet mijn maat, ruim 45 schat ik, ineens is het daar, uit het niets eindigden in een lus onderaan de dijk. Er klopt iets niet, was ik maar teruggelopen om het op te sporen