Wéér die Schelde

Ze blijft me boeien, verbazen, verassen.

Waarom ontdek ik nu pas die enorme eb en vloedstroom. Van Breskens naar Antwerpen, Van Antwerpen via Temse, tot aan Gent, tot voorbij Gent? Al die meters hoogte verschil. Als in Breskens de Vloed begint, hoever is dan de eb in Gent. Geen idee, werkelijk geen idee.

Die boot, op weg naar Gent. Kano's, slimme jongens, met de stroom mee. Moet je wel heel goed weten waar je aan begint, als je tenminste ook weer met de stroom mee thuis wilt komen. Tegen de stroom in peddelen? Onmogelijk

 

 

 

 

Kraanboot. Stroomafwaarts. We will meet again.

 

 

Die Belgen hebben dat echt goed voor elkaar. Bovenop die dijk heb je een paradijselijk uitzicht. En hoog zijn ze, die dijken. Met hier en daar een overstromingsgebied, voor het geval het water blijft stijgen. En die gebieden zijn zo ontzettend groen, zo ongelofelijk afwisselend en je fiets er zomaar vlak langs. Nee, er dwars doorheen. Totdat je plots, stomverbaasd, heel voorzichtig in de remmen gaat. Kijk daar nou......... een roerloos bruin plekje. Ssssst. Muisstil de kijker gepakt, verrek, het is een ree. Doodstil staat het. Fietsers rammelen kletsend voorbij. Doodstil staat het. Fototoestel voor een bruin stipje. Nog steeds doodstil staat het. Zo stil dat we twijfelen of het wel een levend hert is. Zo mooi bruin, dat kan alleen maar leven, maar toch. Inzoomen, hoe moest dat ook alweer......... 

 

 

Doodstil staat het

 

 

en het leeft. Na minutenlang verdwijnt het rustig in België. Bedankt, stille.

 

 

Jerommeke in Temse. En op de Schelde...... een bekende

 

 

Heel erg veel gedichten langs de Schelde, in het gezicht van al die onvermoeibare fietsers.

 

 

Machtig samenspel (weer die boot)

 

 

Terug naar Baasrode. Stel nou.... dat daar geen brug is, en het pontje niet meer vaart......

Volgend keer toch maar aan de overkant parkeren. En rechtsom fietsend, zie je veel meer van de Schelde.